گونه‌شناسی هویت دانشگاهی و ارتباط آن با منابع درون‌دانشگاهی هویت‌یابی

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی نقش منابع درونی در گونه‌شناسی هویت دانشگاهی بود. مؤلفه‌های اجتماعات رشته‌ای، ساختار اجتماعی محیط آموزشی، گروه‌های مرجع و محیط فیزیکی، به عنوان منابع درونی هویت‌یابی دانشگاهی و گونه‌های هویتی مشروعیت‌بخش، مقاومت و برنامه‌دار، برگرفته از سنخ‌شناسی هویتی کاستلز، مبنای گونه‌شناسی هویت دانشگاهی قرار گرفته‌اند. روش:این پژوهش به صورت پیمایشی بر روی نمونه‌ای شامل 346 دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان انجام شد که به روش نمونه‌گیری طبقه‌‌ای غیر متناسب انتخاب شده بودند. یافته‌ها: طبق نتایج پژوهش، منابع هویت‌یابی درونی همچون: اجتماعات رشته‌ای، ساختار اجتماعی محیط آموزشی، گروههای مرجع و محیط فیزیکی، بیشترین تأثیر را بر هویت مشروعیت‌بخش و کمترین تأثیر را بر هویت مقاومت دارند و هویت برنامه‌دار از این لحاظ در حد وسط قرار دارد. نتیجه‌گیری: از آنجا که تحقق دانشگاه اسلامی، در وهلۀ اول در گرو نقّادی سنت فرهنگی دانشگاه است و این مهم با بسط هویتهای برنامه‌دار که با نگاهی نقّادانه به دنبال ایجاد تغییرات مثبت است محقق می‌شود، پس توانمندسازی دانشجویان و ایجاد بسترهای مناسب برای توسعۀ هویت‌های برنامه‌دار ضرورت دارد.